မြန်ဆန်ပြင်းထန်သော ပြန်ရည်သက်နုဆဲလ်သွေးကင်ဆာ(ALL) သည် သွေးနှင့် ရိုးတွင်းခြင်ဆီကင်ဆာ ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ကလေးကင်ဆာထဲတွင် အများဆုံးတွေ့ရသောအမျိုးအစားဖြစ်သည်။
အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုတွင် တစ်နှစ်လျှင် အသက် 20 အောက် ကလေးသူငယ်နှင့် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် 3,000 သည် ALL ဖြစ်ကြောင်း စစ်ဆေးတွေ့ရှိရသည်။
ALL သည် အသက် 2 နှစ်မှ 5 နှစ်အထိ ကလေးသူငယ်များတွင် မကြာမကြာ တွေ့ရှိရသည်။ ၎င်းသည် ပို၍အသက်ကြီးသည့် ကလေးများနှင့် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်များတွင်လည်း ပိုမိုတွေ့ရှိရနိုင်သည်။ ၎င်းသည် မိန်းကလေးများထက် ယောက်ျာလေးများတွင် အနည်းငယ်ပိုသက်ရောက်သည်။
လသားကလေးများတွက် ALL ဖြစ်ခြင်းသည် ရှားပါးပြီးဖြစ်ခဲသည်။ တစ်နှစ်လျှင် အသက် 1 နှစ်အောက်ကလေးသူငယ်များတွင် ALL ဖြစ်သည်ကို တွေ့ရှိရသည့် ဖြစ်စဉ်များအနက် ဖြစ်စဉ် 90 ခန့်သည် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုတွင် ဖြစ်သည်။
ALL အတွက် အသုံးအများဆုံးကုသမှုမှာ ကီမိုကုထုံး ဖြစ်သည်။ ALL ကုသမှုအတွက် အဆင့်မြှင့်တင်မှုများစွာကို ပြုလုပ်ခဲ့ပြီးဖြစ်ပါသည်။ ကလေးသူငယ်များတွင် ALL အတွက် လုံးဝပျောက်ကင်းအောင်ကုသနိုင်သည့် နှုန်းထားမှာ 90% ဖြစ်သည်။
သွေးကင်ဆာတွင် ကင်ဆာဆဲလ်များသည် ရိုးတွင်းခြင်ဆီအတွင်း လျင်မြန်စွာ ပေါက်ဖွားလာကြသည်။ ထိုကင်ဆာဆဲလ်များသည် မရင့်မာသေးသော သွေးဖြူဥဆဲလ်များဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့ကို သက်နုဆဲလ်များဟုခေါ်သည်။ ထိုသို့ဖြစ်ပွားသည့်အခါ ကျန်းမာနေသည့် သွေးဆဲလ်များဖြစ်သည့် သွေးဖြူဥဆဲလ်များ၊ သွေးနီဥဆဲလ်များနှင့် သွေးဥမွှားဆဲလ်များသည် ၎င်းတို့ လုပ်ငန်းများကို မှန်မှန်ကန်ကန် လုပ်ဆောင်မရနိုင်ပါ။
ALL သည် ပြန်ရည်ဆဲလ်များဟုခေါ်သော သွေးဖြူဥများကို တိုက်ခိုက်သည်။ ဤဆဲလ်များသည် ရောဂါပိုးကူးစက်ခြင်းကို တိုက်ခိုက်ပြီး၊ ခန္ဓာကိုယ်ကို ရောဂါများမှ ကာကွယ်ရန်ကူညီပေးသည်။
ပြန်ရည်ဆဲလ်နှစ်မျိုးရှိပါသည်- B-ပြန်ရည်ဆဲလ်များနှင့် T-ပြန်ရည်ဆဲလ်များ ဖြစ်ပါသည်။ ALL သည် ပြန်ရည်ဆဲလ် အမျိုးအစား တစ်မျိုးမဟုတ်တစ်မျိုးမှ ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်၊ ထို့ကြောင့် ALL ဖြစ်စဉ်များသည် B (ဘီ)-ဆဲလ် သို့မဟုတ် T (တီ)-ဆဲလ် ALL တစ်မျိုးမျိုးဟု သိကြသည်။ B-ဆဲလ် ALL သည် အဖြစ်အများဆုံးဖြစ်သည်။
ALL ၏ ဖြစ်စဉ်အများဆုံးတွင် အမျိုးအမည်မသိရသည့် အကြောင်းရင်းရှိသည်။
အချို့သော မျိုးရိုးလိုက်သည့် ရောဂါလက္ခဏာစု သည် ALL ပိုဖြစ်နိုင်သည့် အန္တရာယ်နှင့် ဆက်နွယ်မှုရှိသည်။
မြန်ဆန်ပြင်းထန်သော ပြန်ရည်သက်နုဆဲလ်သွေးကင်ဆာဆိုသည်မှာ ရောဂါလက္ခဏာများကို လျင်မြန်စွာ ပိုဆိုးလာခြင်းဖြစ်သည်။
ကလေးများမှာ အလျင်အမြန် နာမကျန်းဖြစ်လာပြီး ဆေးဖက်ဆိုင်ရာစောင့်ရှောက်မှုကို ချက်ချင်းလိုအပ်လာနိုင်ပါသည်။
ALL တွင်၊ ပါဝင်နိုင်သည့် ရောဂါသွင်ပြင်များနှင့်ရောဂါလက္ခဏာများ-
ခန္ဓာကိုယ်စမ်းသပ်မှု ပြုလုပ်ခြင်း၊ ကျန်းမာရေးမှတ်တမ်းယူခြင်းနှင့် သွေးစစ်ဆေးမှုအဖြေများကို စစ်ဆေးမှုပြုလုပ်ပြီးသည့်နောက်တွင် ဆရာဝန်များအနေဖြင့် လူခီးမီးယားရောဂါကို သံသယရှိနိုင်ပါသည်။
လူကီးမီးယား စစ်ဆေးတွေ့ရှိမှုကို အတည်ပြုရန်အတွက် ရိုးတွင်းခြင်ဆီ စစ်ဆေးမှုများ ပြုလုပ်ရန် လိုအပ်သည်။
လူကီးမီးယားဖြစ်သည်ကို တွေရှိပါက ALL သည် ခန္ဓာကိုယ်၏ အခြားနေရာများတွင် ဖြစ်နေခြင်းရှိမရှိကို သိရှိနိုင်ရန်နှင့် ALL ၏ မျိုးကွဲနှင့်ပတ်သက်သည့် အချက်အလက်များ စုဆောင်းရယူရန် နောက်ထပ် စစ်ဆေးမှုများကို လုပ်ဆောင်မည်ဖြစ်ပါသည်။
အကယ်၍ ကင်ဆာဟု စစ်ဆေးတွေ့ရှိပါက ကင်ဆာမျိုးကွဲများကို တိတိကျကျညွှန်ပြရန် ရိုးတွင်းခြင်ဆီအား ထပ်ဆောင်းစစ်ဆေးမှုများကို လုပ်ဆောင်မည်ဖြစ်ပါသည်။
စောင့်ရှောက်မှုအဖွဲ့သည် ခန္ဓာကိုယ်ရှိ အခြားအစိတ်အပိုင်းများတွင် ရှိမရှိ သိရှိနိုင်ရန် စစ်ဆေးမှုများ ပြုလုပ်မည်ဖြစ်သည်။
ခါးကိုဖောက်၍ ကျောရိုးမှ အရည်ထုတ်စစ်ခြင်း သည် လူကီးမီးယားက ဗဟိုအာရုံကြောစနစ်အတွင်း ပျံ့နှံ့သွားခြင်း ရှိ၊မရှိ ပြသမည်ဖြစ်သည်။ ဤစစ်ဆေးမှုကို LP သို့မဟုတ် ကျောရိုးဖောက်ထုတ်သည့် လုပ်ငန်းစဥ်ဟုလည်း ခေါ်ပါသည်။
လူနာများအနေဖြင့် ၎င်းကို ပြုလုပ်သည့် တစ်ပြိုင်နက်တည်းတွင် ကီမိုကုထုံးကို ရရှိနိုင်သည်။ ဤသည်ကို ပရိုပိုင်လက်တစ် အင်ထရီရာသီကယ်လ် ကုထုံးဟုခေါ်သည်။ ၎င်းသည် ALL ကို ဆယ်ရီဘရိုစပိုင်နယ်လ် အရည်သို့ ပျံ့နှံ့ခြင်းမှ ကာကွယ်ရန် ပေးခြင်းဖြစ်သည်။
ရင်ဘတ်ကို ရိုက်ကူးသည့် X-ray ဓာတ်မှန်ကို လူခီးမီးယားဆဲလ်များက ရင်ဘတ်၏အလယ်တွင် အစိုင်အခဲတစ်ခုအဖြစ် ဖြစ်စေခြင်း ရှိ၊မရှိ ကြည့်ရှုရန်ပြုလုပ်ပါသည်။
လူနာတွင် အချို့ လက္ခဏာများနှင့် ရောဂါလက္ခဏာများရှိပါက အခြားသော ပုံရိပ်ဖမ်းလေ့လာမှုများနှင့် ဓာတ်ခွဲခန်းစစ်ဆေးမှုများအား ပြုလုပ်နိုင်သည်။
ကလေးရယူနိုင်သော အရွယ်ရောက်သည့် အမျိုးသမီးလူနာများသည် ကိုယ်ဝန်ရှိမရှိ စစ်ဆေးခြင်းကို ပြုလုပ်ရနိုင်သည်။
စောင့်ရှောက်မှုပံ့ပိုးသူက ဝှေးစေ့ ပါဝင်မှုကို သံသယရှိလျှင် အမျိုးသားလူနာများကို အာထရာဆောင်းဖြင့် ကြည့်ရှု၍ စစ်ဆေးနိုင်သည်။ ၎င်းမှာ ALL အတွက် ရှားပါးပြီး ဖြစ်ခဲပါသည်။ ၎င်းသည် အမျိုးသားများတွင် 1 မှ 2% ခန့် ဖြစ်ပွားလေ့ရှိသည်။
သန္ဓေသားအောင်ခြင်းနှင့်ပတ်သက်သည့် ဆွေးနွေးအကြံပေးခြင်း နှင့်/သို့မဟုတ် ထိန်းသိမ်းထားနိုင်ရေးအတွက် ရွေးချယ်စရာများကို အထူးသဖြင့် ဆယ်ကျော်သက်များတွင် အမျိုးသားများနှင့် အမျိုးသမီးများအတွက် တင်ပြပေးသင့်သည်။
ကီမိုဆေးသွင်းခြင်းကုထုံး သည် ကလေးသူငယ်ဘဝတွင်ဖြစ်သည့် ALL ၏ အဓိက ကုထုံးဖြစ်သည်။ ကုသမှုတွင် ဆေးဝါးများ ပေါင်းစပ်အသုံးပြုမှု ပါဝင်သည်။ ၎င်းသည် ပြီးဆုံးရန် အချိန် 2 နှစ်မှ 3 နှစ် ကြာမြင့်လေ့ရှိသည်။
ကုသမှုကို ယေဘုယျအားဖြင့် ပြင်ပလူနာအတွက် အခြေခံ၍ ပေးလေ့ရှိသည်။ သို့ရာတွင် လူနာသည် ဆေးရုံတက်ရောက်ကုသရန် လိုအပ်သည့် အကြိမ်များလည်း ရှိနိုင်သည်။
အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုရှိ များစွားသော ကင်ဆာစင်တာများနှင့် ဆေးရုံများသည် ALL ကို ကုသပေးသည်။ သီးသန့် ဆေးဝါး၊ ဆေးပမာဏ၊ နှင့် ကုသမှုပြုလုပ်သည့် အချိန်ဇယားမှာမူ တနည်းနည်းနှင့် ကွဲလွဲနေနိုင်သည်။ သို့ရာတွင် ကုသမှု၏ အခြေခံစည်းမျဉ်းများမှာ တူညီသည်။
ကုသမှုအစီအစဉ်သည် လူနာ၏ စစ်ဆေးတွေ့ရှိထားသော စစ်ဆေးမှုများ၏ ရလာဒ်များအပေါ် မူတည်မည်ဖြစ်သည်။
လူနာများသည် ပင်မသွေးပြန်ကြောအတွင်း အရေပြားအောက်မှသွင်းထားသည့်ဆေးသွင်းကိရိယာ ကို ရရှိရန် ခွဲစိတ်ကုလုပ်ငန်းစဉ်ကို ရရှိမည်ဖြစ်သည်။ ဤကိရိယာသည် ဆေးထိုးအပ်အသုံးပြုရန် လိုအပ်ချက်ကို လျော့ကျစေသည်။ လူနာများသည် ဓာတ်ခွဲခန်းစစ်ဆေးမှုများအတွက် သွေးဖောက်ခံရနိုင်ပြီး အကြောဆေးများ (IV)၊ အရည်များ၊ သွေးပစ္စည်းများ၊နှင့် ကိရိယာမှတဆင့် အာဟာရဖြည့်တင်းမှုကို ရရှိနိုင်သည်။ ကုသမှုကို ပြီးစီးသည့်နောက်တွင် ၎င်းကို ဖယ်ရှားပါမည်။
လူနာများအေနဖြင့် ကုသမှုပြုလုပ်စဉ် ကျောင်းသင်ခန်းစာအချို့ ပျက်ကွက်မှုရှိနိုင်သည်။ သို့ရာတွင် ကုသမှုစင်တာ၊ ကျောင်း၊ မိဘများနှင့် ကျောင်းသားများက ကျောင်းသားအတွက် ကျောင်းသင်ခန်းစာများကို အတတ်နိုင်ဆုံး လိုက်မီစေရန် ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်နိုင်သည်။
ဆရာဝန်များသည် ၎င်းတို့၏အန္တရာယ်ရှိသောအုပ်စုအပေါ်အခြေခံကာ လူနာတစ်ဦးချင်းစီအတွက် သီးသန့်စီစဉ်ထားသည့် ကုသမှုများကို ပိုမိုကျယ်ပြန့်စွာ ပြုလုပ်လာနိုင်သည်။
အန္တရာယ်ရှိသောအုပ်စုများဆိုသည်မှာ လူနာ၏ ကင်ဆာသည် ကုသမှုကို တုန့်ပြန်မှုမရှိသည့် (ဆေးမတိုးတော့ခြင်း) သို့မဟုတ် ၎င်းသည် ကုသမှုကို ပထမအကြိမ် ပြုလုပ်ပြီးနောက် မူလအခြေအနေအတိုင်း ပြန်လည်ဖြစ်ပွားနိုင်သည့် (ရောဂါပြန်ဖြစ်ခြင်း) အခွင့်အလမ်းကို ဆိုလိုသည်။ ပြန်လည်ဖြစ်ပွားသော သို့မဟုတ် ဆေးမတိုးတော့သော ALL အတွက် ရွေးချယ်စရာ ကုသမှုများရှိပါသည်။
အန္တရာယ်ရှိသည့်အုပ်စုများတွင် ကုသမှုစင်တာအပေါ် မူတည်ပြီး နာမည်အမျိုးမျိုးရှိသည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် အဆိုပါ အန္တရာယ်ရှိ အုပ်စုများကို အနိမ့်၊ ပုံမှန်၊ အမြင့်နှင့် အလွန်မြင့်ဟု ခေါ်ဆိုသုံးနှုန်းသည်။
ကီမိုဆေးသွင်းကုထုံးနည်းလမ်းနှင့် ဆေးအမျိုးအစားများသည် ကလေး၏ အန္တရာယ်ရှိနိုင်သည့် အုပ်စုပေါ် မူတည်သည်။ ဥပမာအားဖြင့် အန္တရာယ်မြင့်မားသည့် ကလေးများနှင့် ဆယ်ကျော်သက်များသည် ယေဘုယျအားဖြင့် ကင်ဆာတိုက်ဖျက်သည့် ဆေးဝါးများ နှင့်/သို့မဟုတ် ALL အန္တရာယ်နည်းသည့်ကလေးများထက် မြင့်မားသော ဆေးပမာဏများကို ရရှိကြသည်။
အချို့အခြေအနေများ၌ ကုသမှုတွင် ရည်ရွယ်ထားသည့် ကုထုံး၊ ကိုယ်ခံအားစနစ်ဖြင့်ကုသသည့် ကုထုံး၊ နှင့် မူရင်းသွေးဆဲလ် အစားထိုးခြင်း (ရိုးတွင်းခြင်ဆီအစားထိုးကုသမှု သို့မဟုတ် ပင်မဆဲလ် အစားထိုးကုသမှု ဟုလည်းခေါ်ဆိုလေ့ရှိသည်)။
အန္တရာယ်ရှိသောအုပ်စုများကို အောက်ပါအတိုင်း ဆုံးဖြတ်ထားပါသည်-
ဆရာဝန်က ကုသမှုအတွက်အကြောင်းကြားရန် အချက်အလက်စုဆောင်းပါသည်။
လူနာသည် ကီမိုကုထုံး၊ ကိုယ်တွင်းရည်များကို ပေးသွင်းရန်နှင့် သွေးနမူနာများ ရယူရန်အတွက် အရေပြားအောက်ဆေးသွင်းပေါက် သို့မဟုတ် အခြား သွေးပြန်ကြောအတွင်းဆေးသွင်းကိရိယာကို ရယူရန်အတွက် ခွဲစိတ်မှုကို ပြုလုပ်ရမည်ဖြစ်သည်။
ဤအဆင့်၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ သွေးနှင့် ရိုးတွင်းခြင်ဆီရှိ လူကီးမီးယားဆဲလ်များကို ဖျက်ဆီးရန်နှင့် ရောဂါကို ပြန်ဆုတ်သွားစေရန် ကီမိုကုထုံးများပေါင်းစပ်အသုံးပြုရန်ဖြစ်သည်။ ဤအဆင့်သည် ပြင်းထန်ပြီး ဆေးရုံတက်ရောက်ကုသမှုများ ပြုလုပ်ရန် လိုအပ်နိုင်သည်။
ဗဟိုအာရုံကြောစနစ် (CNS) ကာကွယ်ခြင်းကုထုံးကို အာရုံကြောကျောရိုးအရည်အတွင်းရှိ သွေးကင်ဆာဆဲလ်များကို တိုက်ဖျက်ရန်အတွက် ပေးနိုင်သည်။
ဆရာဝန်များသည် ကုထုံးဖြင့် မည်သို့ ဆက်လက်ဆောင်ရွက်ရမည်ကို ဆုံးဖြတ်ရန်၊ ရောဂါလက္ခဏာများလျော့ပါးသည့် အစပျိုးကုထုံးကို သွေးကင်ဆာမှ မည်သို့ တုံ့ပြန်သည်ကို ကြည့်လိမ့်မည်။
ဤပိုမိုပြင်းထန်သောအဆင့်၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ သွေးကင်ဆာကို ပြန်ဖြစ် နိုင်စေသည့် ကျန်ရှိနေသေးသောဆဲလ်များမှန်သမျှကို တိုက်ဖျက်ရန် မတူညီသောဆေးဝါးများပေါင်းစပ်ခြင်းတစ်ခု ပါဝင်သည်။ ၎င်းသည်ဆေးရုံ၌နေခြင်းများ လိုအပ်နိုင်သည်။
ဖီလာဒယ်ဖီးယား ခရိုမိုဆုန်း အပေါင်းလက္ခဏာပြသော ALL ရှိသည့် လူနာများသည် ဤအဆင့်တွင် Imatinib (အိုင်မေတီနစ်ဘ်)ကို ရနိင်သည်။
လူကီးမီးယားသည် ပထမအဆင့် 2 ခုနောက်ပိုင်းတွင် ဆက်လက်ကျဆင်းသွားပါက ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းရေးကုထုံး စတင်နိုင်သည်။ ၎င်း၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ ပထမအကြိမ် အစပျိုးခြင်းနှင့် ပေါင်းစည်းအဆင့်များနောက်ပိုင်းတွင် ကျန်ရှိနေနိုင်သော မည်သည့် လူကီးမီးယားဆဲလ်ကိုမဆို ဖျက်ဆီးသုတ်သင်ရန် ကီမိုကုထုံးဆေးဝါးများ ပေါင်းစပ်အသုံးပြုရန်ဖြစ်ပါသည်။
လူနာများသည် အပတ်စဉ် ကီမိုဆေးသွင်းကုထုံးနှင့် သွေးစစ်ဆေးမှုများ နှင့်အတူ ပြန်လည်အစပျိုးခြင်းဟု ခေါ်သော ဆေးချိန်အမြင့်ကီမိုဆေးသွင်းကုထုံး၏ အချိန်ကာလများကို ခံယူနိုင်ရဖို့များသည်။
ALL ၏ ပထမ 9 လ ကုသမှုသည် များသောအားဖြင့် အပြင်းထန်ဆုံး ဖြစ်သည်။ ပထမ 9 လ ပြီးသည့်နောက်တွင် လူနာများသည် ကျောင်းသို့ မကြာခဏ ပြန်တက်ခွင့်ရှိပါသည်။
လူနာသည် 4 လတစ်ကြိမ် ပြန်လာပြရန် ရက်ချိန်းများအတွက် ပြန်လာရမည်။
ယင်းသို့လာပြသည့်အခါတွင်−
ပြန်လာပြရမည့်အချိန်သည် 6 လတစ်ခါပြောင်းလဲတတ်ပါသည်။
ပြန်လာပြရမည့်အချိန်သည် တစ်နှစ်တစ်ခါပြောင်းလဲတတ်ပါသည်။
ALL ကုသမှုသည် 3 ဆင့် ရှိပြီ၊ ပြီးဆုံးရန်အတွက် 2 နှစ်မှ 3 နှစ်ခန့်ထိ ကြာသည်။
အချို့ဖြစ်စဉ်များတွင် ဆရာဝန်များသည် နောက်ထပ်ရွေးချယ်စရာ ကုသမှုများ အကြံပြုပေးနိုင်သည်။
သီးခြားပစ်မှတ်ထားတားသည့်ကုထုံး သည် အနီးနားဝန်းကျင်ရှိ ပုံမှန်ဆဲလ်များကို ထိခိုက်ခြင်း မရှိဘဲ ကင်ဆာဆဲလ်များကိုသာ ရှာဖွေပြီး တိုက်ဖျက်သော ဆေးဝါးများကိုသာ သုံးပါသည်။ ဤကုထုံးအမျိုးအစားသည် ရနိုင်သောပစ်မှတ်ထားဆေးဝါးများကို တုံ့ပြန်သော မျိုးရိုးဗီဇခွဲခြားနိုင်သည့် အမှတ်အသားများပါရှိသော ကင်ဆာဖြစ်မှသာ အသုံးပြုနိုင်ခြေရှိသည်။
ပစ်မှတ်ထားသည့် ကုထုံးဆေးဝါးများ Imatinib (အိုင်မေတီနစ်ဘ်) သို့မဟုတ် Dasatinib (ဒါဆာတီနစ်ဘ်) သည် Philadelphia ခရိုမိုဆုန်းတွေ့ရှိထားသည့် ALL နှင့် Philadelphia နှင့်ဆင်တူသော ALL ကို ကုသရာတွင် ထိရောက်မှုရှိကြောင်း ဖော်ပြထားသည်။
Ruxolitinib (ရူဇိုလီတီနစ်ဘ်) ကို Philadelphia နှင့်ဆင်တူသော ALL ဟုခေါ်သည့် ALL အမျိုးအစားအား ကုသရန် အသုံးပြုနိုင်သည်။
ကိုယ်ခံစွမ်းအားကုထုံး သည် ကင်ဆာကို တိုက်ဖျက်ရန် ခုခံအားစနစ်ကို အသုံးပြုသော ကင်ဆာကုသမှုအမျိုးအစားတစ်မျိုး ဖြစ်ပါသည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် ကိုယ်ခံအားစနစ်မြှင့်တင်သည့် ကုထုံးများသည် ကင်ဆာဆဲလ်များအား ကိုယ်ခံအားစနစ်က တွေ့ရှိနိုင်စေရန် ကူညီဆောင်ရွက်ခြင်းဖြင့် လုပ်ဆောင်လေ့ရှိသည်။ ထို့နောက် ၎င်းသည် ကင်ဆာဆဲလ်များအား တိုက်ခိုက်ခြင်း နှင့်/သို့မဟုတ် ကင်ဆာကို တုန့်ပြန်ရန် ကိုယ်ခံအားစနစ်၏ စွမ်းဆောင်ရည်မြှင့်တင်ခြင်းကို ပြုလုပ်ပေးနိုင်သည်။
ကိုယ်ခံအားစနစ်ဖြင့်ကုသသည့် ကုထုံးတွင် Blinatumomab (ဘလီနာတူမိုမက်ဘ်)၊ Inotuzumab ozogamicin (အီနိုတူဇူမက်ဘ် အိုဇိုဂါမီဇင်) နှင့် Rituximab (ရီတူဇီမက်ဘ်) ကဲ့သို့ မိုနိုကလုံးနဲလ် ပဋိပစ္စည်းဆေးဝါးများပါဝင်နိုင်သည်။ Tisagenlecleucel (တီဆာဂျင်လီကလူရယ်ဆဲလ်) ကဲ့သို့ ကိုင်မေးရစ် အန်တီဂျင် ရီဆက်ပတာ (CAR) T ဆဲလ်သည်လည်း အလားအလားရှိသည့် ကုသမှုဖြစ်နိုင်သည်။
မူရင်းပင်မဆဲလ် အစားထိုးခြင်း (ရိုးတွင်းခြင်ဆီ အစားထိုး ကုသခြင်း သို့မဟုတ် ပင်မဆဲလ် အစားထိုး ကုသခြင်းဟုလည်းခေါ်သည်) ကို ရောဂါပြန်ဖြစ်ရန် အန္တရာယ်များသော သို့မဟုတ် ကုသမှုကို ခုခံနိုင်သော ALL ရှိသည့် ကလေးများအတွက် အကြံပြုပါသည်။ လူနာများသည် ဆေးကုသနိုင်သည့် ကျန်းမာရေး အခြေအနေရှိပြီး သင့်တော်သော အလှူရှင်ရှိရမည်ဖြစ်သည်။
ဆရာဝန်များသည် အစားထိုးကုသမှုတစ်ခု လိုသည်၊ မလိုသည်ကို ဆုံးဖြတ်ရန်အတွက် ရောဂါလက္ခဏာများလျော့ပါးသည့်အစပျိုး ကီမိုဆေးသွင်းကုထုံး မည်မျှ ကောင်းမွန်စွာ အလုပ်လုပ်သည်ကို တခါတရံတွင် ကြည့်သည်။
ရေဒီယိုဓာတ်ရောင်ခြည်အသုံးပြုမှုကို ALL ကုသမှုတွင် ရှားရှားပါးပါးသာ အသုံးပြုသည်။ ၎င်းကို ALL သည် ဦးနှောက်၊ ကျောရိုး သို့မဟုတ် ဝှေးစေ့များသို့ ပျံ့နှံ့ပြီးသားဖြစ်သည့် အခြေအနေများတွင် ပေးနိုင်သည်။ 2019 လေ့လာမှုတွင် ALL အတွက် ဗဟိုအာရုံကြောစနစ်အား ဓာတ်ရောင်ခြည်ဖြင့် ကုသမှုကို ခွင့်ပြုထားကြောင်း ဖော်ပြထားသည်။
ဟီမာတိုပွိုင်အက်တစ်ဆဲလ် (သွေးဖြစ်ဆဲလ်) အစားထိုးကုသမှု(ရိုးတွင်းခြင်ဆီအစားထိုးကုသမှု သို့မဟုတ် ပင်မဆဲလ်အစားထိုးကုသမှု သိရှိထားကြသည့်) ကို ရယူရန်အတွက် လူနာများအား ပြင်ဆင်ရန်အတွက်လည်း ဓာတ်ရောင်ခြည်ဖြင့် ကုသမှုကို ပေးနိုင်သည်။
ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများကို ခန့်မှန်းရန် ခက်ခဲပါသည်။ ၎င်းတို့သည် ဆေးဝါးနှင့် လူနာက ၎င်းဆေးဝါးအား မည်သို့ တုံ့ပြန်သည်ဆိုသည့်အပေါ် မူတည်သည်။ လူအမျိုးမျိုးတွင် ဆေးဝါးတစ်မျိုးတည်းကို မတူသည့် တုံ့ပြန်မှုများရှိနိုင်သည်။
ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများသည် ALL ကုသမှု၏ အဆင့်တိုင်းတွင် ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်။ ကုသမှု၏ ပထမရက်သတ္တပတ်များ (အစပျိုးသည့်အဆင့်) သည် အပြင်းထန်ဆုံးဖြစ်ပြီး ဆိုးရွားသည့် ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများ ထွက်လာနိုင်ခြေ အများဆုံးဖြစ်ပါသည်။ ထိုဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများအတွက် ကုသမှုများရှိပါသည်။
ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများတွင် အောက်ပါတို့ပါဝင်နိုင်သည်-
ALL ရှိနေသော ကလေးများ၏ 98% ခန့်သည် ကုသမှု စတင်ခံယူပြီး ရက်သတ္တပတ်အတွင်း ရောဂါ သက်သာသွားကြပါသည်။
ALL ရှိနေသော ကလေးတို့၏ 90% အထက်သည် ပျောက်ကင်းနိုင်ပါသည်။ လူနာများသည် ရောဂါသက်သာပြီး 5 နှစ်ခန့်အကြာတွင် ပျောက်ကင်းသွားပြီဟု သတ်မှတ်ကြပါသည်။
အန္တရာယ်ပေးမှုနည်းသောအုပ်စုများရှိ ALL ဖြစ်နေသော လူနာများ၏ အသက်ရှင်နိုင်နှုန်းသည် 95% အထက်တွင် ရှိနိုင်ပါသည်။
အကယ်၍ လူနာများသည် ကုသမှုကို မတုံ့ပြန်သော (တုံ့ပြန်မှုမရှိသော) ALL ရှိနေပါက သို့မဟုတ် ကုသမှုခံယူပြီးနောက် ပြန်ဖြစ်လာပါက (ရောဂါပြန်ပေါ်ခြင်း)၊ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာအဖွဲ့သည် ကုသမှု ရွေးချယ်စရာများကို ဆွေးနွေးပေးပါမည်။
အချို့သော ALL လူနာများတွင် နောင်ဖြစ်လာနိုင်သည့် ဆိုးကျိုးများရှိနိုင်သည်။ နောင်ဖြစ်လာနိုင်သည့် ဆိုးကျိုးများ သည် ကုသမှု ပြီးဆုံးသည့်နောက် လများ သို့မဟုတ် နှစ်များ ကြာပြီးသည့်နောက် ဖြစ်ပေါ်သော ကျန်းမာရေးပြဿနာဖြစ်ပါသည်။
ကင်ဆာလူနာများသည် ကင်ဆာကုသမှုကို စတင်ပြီးသည့်နောက်တွင် ၎င်းတို့၏ ကုသရေးစင်တာ စောင့်ရှောက်မှုအဖွဲ့ နှင့်/သို့မဟုတ် လူမှုရပ်ဝန်းရှိ ပင်မစောင့်ရှောက်မှုပံ့ပိုးသူ၏ အကြံပြုချက်အတိုင်း ဆက်လက်လိုက်နာဆောင်ရွက်သင့်သည်။ နောင်ဖြစ်လာနိုင်သည့် ဆိုးကျိုးများကို ကုသနိုင်သလို အချို့အခြေအနေများတွင် ကာကွယ်တားဆီးပေးနိုင်သည်။
မတူညီသည့် ကုသမှုများတွင် မတူညီသည့် နောင်ဖြစ်လာနိုင်သည့် ဆိုးကျိုးများရှိနိုင်သည်။ လူနာအားလုံးသည် နောင်ဖြစ်လာနိုင်သည့် ဆိုးကျိုးများကို ကြုံတွေ့ရမည်မဟုတ်ပါ။ ကုသမှုတစ်မျိုးတည်းရှိသည့် လူနာများသည် မတူညီသော နောင်ဖြစ်လာနိုင်သည့် ဆိုးကျိုးများကို ကြုံတွေ့ရနိုင်သည်။
ALL လူနာများသည် အောက်ပါတို့အတွက် အန္တရာယ်ရှိနိုင်သည်-
လက်ရှိ သုတေသနပြုမှုသည် မူလကုထုံးကို တုန့်ပြန်ခြင်းမရှိသည့် ကင်ဆာဖြစ်နေသော ကလေးသူငယ်များအတွက် ပိုမိုထိရောက်သော ကုထုံးများ ဖွံ့ဖြိုးလုပ်ဆောင်ရန် အာရုံစိုက်လုပ်ဆောင်ပေးသည်။
သုတသနပညာရှင်များသည်လည်း ကုထုံးပြုလုပ်စဉ်အတွင်း ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများစွာနှင့် ကင်ဆာမှလွတ်မြောက်ကောင်းမွန်လာသူများတွင် နောက်ပိုင်းသက်ရောက်မှုများကို ဖြစ်ပွားစေနိုင်ခြင်းမရှိသည့် ကုသမှုများကို ဖွံ့ဖြိုးလုပ်ဆောင်ရန် အာရုံစိုက်လုပ်ဆောင်နေကြသည်။
—
ပြန်လည်သုံးသပ်သည့်ရက်စွဲ- 2020 ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ