ကလေးများ ကုထုံးခံယူနေစဉ် အိမ်ထောင်ရေးကို ပံ့ပိုးခြင်း

မိဘများသည် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဆက်သွယ်ရန် အရေးအကြီးဆုံး နည်းလမ်းတစ်ခုမှာ အဓိပ္ပါယ်ရှိသော ပြောဆိုဆွေးနွေးမှုများ လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကင်ဆာဖြစ်နေစဉ်အတွင်း ပြောဆိုဆွေးနွေးမှုများသည် နေ့စဉ်လုပ်ငန်းများနှင့် ဆေးဝါးဆိုင်ရာ လိုအပ်ချက်အကြောင်းများ ပါဝင်ကြောင်း မိဘအများအပြားက သိရှိသည်။ ကုထုံးဆုံးဖြတ်ချက်များ၊ အိမ်တွင်းတာဝန်များနှင့် နေ့စဉ်လုပ်ငန်းဆောင်တာများကို အများဆုံး ပြောဆိုသည်။ ဤပုံစံများအတိုင်းဖြစ်သွားသည်မှာ သဘာဝပင်ဖြစ်သည်။ ပိုမိုကောင်းမွန်သည့် ပြောဆိုဆက်သွယ်ရေးကို ဖြစ်စေနိုင်သော အရာအချို့ရှိပါသည်။

• အချင်းချင်း စကားပြောပါ။ အချင်းချင်း စကားပြောဆိုရန် တစ်နေ့လျှင် အနည်းဆုံး ၁၅ မိနစ်ကို သီးသန့်ဖယ်ထားပါ။ လိုအပ်ပါက ဗီဒီယို သို့မဟုတ် ဖုန်းခေါ်ဆိုမှု လုပ်ဆောင်ပါ။ အဓိကအချက်မှာ ဆက်သွယ်ရန် အချိန်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။
• စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေသည့်အရာများကို နည်းနိုင်သမျှနည်းအောင် လုပ်ဆောင်ပါ။ ဖြစ်နိုင်ပါက နှစ်ဦးတည်းသီးသန့် စကားပြောပါ။ အနီးအနားတွင် ကလေးများရှိပါက မိဘများသည် အကြောင်းအရာများကို ရှောင်ရှားပြောသည် သို့မဟုတ် "စကားဝှက်" ဖြင့် ပြောဆိုသည်။ လူချင်းတွေ့ရှိပါက ဖုန်းကိုချထား၍ TV ကိုပိတ်ပါ။
• ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ထိတွေ့မှု လုပ်ဆောင်ပါ။ လက်ကိုင်ခြင်း သို့မဟုတ် ပူးကပ်စွာထိုင်ခြင်းသည် ပိုမိုနက်ရှိုင်းသော စိတ်ခံစားချက် ချိတ်ဆက်မှုကို ဖြစ်စေနိုင်သည်။
• ခံစားချက်များအကြောင်း ဆွေးနွေးပါ။ မိမိလုပ်ဆောင်ခဲ့သည့်အရာ သို့မဟုတ် လုပ်ဆောင်ရန်လိုသည့် အရာများအကြောင်း လျှော့ပြော၍ ခံစားမှုများအကြောင်း ပိုပြောပါ။ ခံစားချက်များ မမျှဝေတာကြာလေလေ ခံစားချက်အကြောင်း ပြောဆိုရန် ပိုမိုခက်ခဲလေလေဖြစ်သည်။ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များအတွက် နေရာပေးမှုနှင့် အားပေးမှု လုပ်ဆောင်ပါ။

နာမကျန်းသောကလေးကို ပြုစုနေသောအခါ ကိုယ်ပိုင်အချိန်အလွန်နည်းသော်လည်း ဇနီးမောင်နှံများအတွက် အတူတူရှိရန် အချိန်လိုအပ်သည်။ အတူတူရှိချိန်သည် မိဘများနှင့် စောင့်ရှောက်သူများအဖြစ်အစား ဇနီးမောင်နှံအဖြစ်ဖြင့် စိတ်ခံစားမှုဆက်သွယ်မှုကို ပြန်လည်စတင်ရန်နှင့် ပိုမိုနက်ရှိုင်းစေရန် အခွင့်အရေးပေးသည်။

ဇနီးမောင်နှံအဖြစ် အချိန်ပိုမိုသုံးရန် အကြံဉာဏ်များမှာ-

• ပုံမှန်ချိန်းတွေ့ခြင်းလုပ်ဆောင်ရန် မိတ်ဆွေများ သို့မဟုတ် မိသားစု၏ အကူအညီကို စာရင်းလုပ်ခြင်း။ ဖြစ်နိုင်ပါက တစ်ညလုံးအပြင်တွင်နေခြင်းအထိ လုပ်ဆောင်ပါ။
• ချိန်းတွေ့မှုတွင် ကလေးများအကြောင်း ပြောဆိုခြင်းကို အချိန်ပမာဏတစ်ခုသာ အသုံးပြုခြင်း။
• ကလေးများအိပ်သွားပါက အတူတူရှိရန် အချိန်စီစဉ်ခြင်း။ ရုပ်ရှင်ကြည့်ခြင်းမှသည် အချိုပွဲစားခြင်းအထိ လွယ်ကူရိုးရှင်းသောအရာကို လုပ်ဆောင်ရန် စီစဉ်ပါ။
• ကြင်နာအားပေးသည့် အမူအရာများ စီစဉ်ခြင်း။ ချစ်စဖွယ်မှတ်စုတို၊ ကော်ဖီဖျော်ခြင်း၊ ဘဝကြင်ဖော်၏ လုပ်ဆောင်ရန်စာရင်းပေါ်ရှိ အချက်များကို ဂရုစိုက်ခြင်း သို့မဟုတ် လက်ဆောင်အသေးစားတစ်ခုပေးခြင်းကဲ့သို့ သေးငယ်သောအချက်များက အိမ်ထောင်ရေးသည် အရေးကြီးကြောင်း ဖော်ပြနိုင်သည်။

စိတ်ဖိစီးသည့်အချိန်များတွင် အိမ်ထောင်ဖက်များတွင် စိတ်ပျက်ခြင်းနှင့် ဒေါသတို့ စုပြုံလာသည်။ ထိုသို့ဖြစ်ရသည့် အကြောင်းရင်းများစွာ ရှိနိုင်သည်။ အချို့အိမ်ထောင်ဖက်များသည် စိတ်ဖိစီးမှုလျှော့ချရန် ပဋိပက္ခကို စိတ်ထွက်ပေါက်အဖြစ် အသုံးချတတ်သည်။ အခြားသူများသည် အမှန်တကယ်အကြောင်းအရင်းအစား အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များကို အိမ်ထောင်ဖက်ထံသို့ ပြောပြတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံတွင် မိဘများသည် ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင်စိတ်ခံစားချက်များကို နားလည်မှုလွဲပြီး စိုးရိမ်မှု သို့မဟုတ် ကြောက်ရွံ့မှုကို ဒေါသအဖြစ် ဖော်ပြသည်။ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များ စုပြုံလာသောအခါ လူများကို အဝေးသို့တွန်းထုတ်နိုင်သည်။ မူလဇာစ်မြစ်ခံစားချက်များကို ရှာဖွေဖော်ထုတ်ခြင်းနှင့် ပိုမိုတိကျစွာ ဖော်ပြခြင်းသည် ပဋိပက္ခများကို လျှော့ချရန်နှင့် အပြုသဘောပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်မှုများကို တွန်းအားပေးရန် အရေးကြီးသည့် နည်းလမ်းတစ်ခုဖြစ်နိုင်သည်။

ကလေး၏ နာမကျန်းဖြစ်ခြင်းအပေါ် မိဘများ၏ တုံ့ပြန်ပုံသည် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မတူညီပါ။ အချို့သည် နောက်ဆုတ်သွားသည်။ အချို့သည် နာမကျန်းဖြစ်ခြင်းအကြောင်း မစဉ်းစားမိစေရန် အလုပ်များစွာ လုပ်သည်။ အခြားသူများသည် သိသာစွာ ဒေါသထွက်သည် သို့မဟုတ် ဝမ်းနည်းသည်။ ဤတုံ့ပြန်ပုံများအားလုံးသည် သဘာဝပင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် အိမ်ထောင်ဖက်၏ တုံ့ပြန်ပုံသည် တစ်ခါတစ်ရံတွင် လက်တွဲဖော်များအတွက် အံ့ဩဖွယ်ကောင်းပြီး မတည်ငြိမ်ခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။ အခြားရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းသည့် ပုံစံများကို နားလည်ခြင်းနှင့် လက်ခံခြင်းသည် လူများအသားကျစေရန်နှင့် ခက်ခဲသော စိတ်ခံစားမှုများ၊ ပြဿနာများနှင့် လုပ်ဆောင်နိုင်ရန် အခြေအနေ ဖန်တီးပေးသည်။

အိမ်ထောင်ရေးတွင် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာထိတွေ့မှုသည် အရေးကြီးသည်။ သို့သော် ၎င်းတို့၏ကလေးသည် ကင်ဆာကို တိုက်ထုတ်နေရသောအခါ ကြည်နူးဖွယ်အိမ်ထောင်ရေးများနှင့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိတွေ့ဆက်ဆံမှုသည် ပြောင်းလဲသွားလေ့ရှိသည်။ စောင့်ရှောက်သူ၏တာဝန်များသည် ကိုယ်ပိုင် အချိန်ရရှိရန် ခက်ခဲစေသည်။ အချို့မိဘများသည် ဝမ်းနည်းခြင်း သို့မဟုတ် နုံးခွေခြင်းကြောင့် လိင်ကိစ္စတွင် စိတ်ဝင်စားမှု နည်းသွားနိုင်သည်။ အခြားသူများသည် စိတ်ဖိစီးမှုကို လျှော့ချရန် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိတွေ့ဆက်ဆံမှုကို အမှန်တကယ် ပိုမိုလိုချင်နိုင်သည် သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ လက်တွဲဖော်များနှင့် စိတ်ချင်းချိတ်ဆက်လိုသည်။ ၎င်းခံစားချက်များသည် သဘာဝကျသည် သို့သော် လိုအင်ဆန္ဒမတူညီမှုများသည် အိမ်ထောင်ရေးတွင် စိတ်ဖိစီးမှုကို ဖြစ်နိုင်သည်။ မိဘများအတွက် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိတွေ့ဆက်ဆံမှုအကြောင်း ပြောဆိုဆက်သွယ်ရန် ၊ လိုအပ်ချက်နှင့် မျှော်လင့်ချက်များအကြောင်း ဆွေးနွေးရန် အရေးကြီးသည်။ စုံတွဲများသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိတွေ့ဆက်ဆံမှုအား အချိန်ကြာမြင့်စွာ ရပ်နားထားခြင်းကို တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်ကြဉ်ရမည်။

လိင်ကိစ္စတွင် စိတ်ဝင်စားမှုနည်းသော မိဘများအတွက် အောက်ပါတို့ကို စမ်းကြည့်ပါ-

• သံယောဇဉ်ရှိသေးကြောင်း လက်တွဲဖော်ကို ပြသရန် နည်းလမ်းများရှာခြင်း။ ချီးကျူးပါ၊ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြသပါ သို့မဟုတ် “ချစ်တယ်” ဟုပြောပါ။
• လက်တွဲဖော်ကို နူးညံ့စွာ ဆုပ်ကိုင်ခြင်း၊ ၎င်းသည် ထိတွေ့ဆက်ဆံမှု ခံစားချက်ကို တိုးစေသည်။
• လိင်ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်သည့် မျှော်လင့်ချက်များနှင့် သက်ဆိုင်သော ဘုံသဘောတူညီချက်ကို ရှာဖွေခြင်း။

လိင်ကိစ္စတွင် စိတ်ဝင်စားမှုပိုများသော မိဘများအတွက် အောက်ပါတို့ကို စမ်းကြည့်ပါ-

• လိင်ဆက်ဆံရန် မျှော်လင့်မထားဘဲ လက်တွဲဖော်ကို စိတ်ပါလက်ပါ ထိတွေ့ခြင်း။ ၎င်းတွင် ပွေ့ဖက်ခြင်း၊ ပူးကပ်ခြင်း၊ လက်ကိုင်ခြင်းနှင့် ဘေးကပ်ထိုင်းခြင်းတို့ ပါဝင်သည်။
• မိတ်ဆွေများအဖြစ် အာရုံထားခြင်း။ လုပ်ငန်းဆောင်တာများကို စုံတွဲအဖြစ် လုပ်ဆောင်ခြင်း၊ အိမ်တွင် ပိုမိုကူညီခြင်းနှင့် သေးငယ်သောအရာများကို လုပ်ဆောင်ခြင်းသည် စုံတွဲများကို ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအပြင် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရပါ ပိုမိုနီးကပ်စေသည်။
• အချိန်ခေတ္တ နားထားခြင်း။ ၎င်းသည် အမြဲမလွယ်ကူပါ သို့သော် လိင်ကိစ္စကို ခေတ္တနားခြင်းသည် ထိတွေ့ဆက်ဆံမှုအတွက် တင်းအားနှင့် ဖိအားကို ကူညီလျှော့ချပေးနိုင်သည်။