Żałoba po śmierci dziecka

Czego powinny oczekiwać rodziny pogrążone w żałobie?

Nie ma nic bardziej druzgocącego niż śmierć dziecka. Rodziny zastanawiają się, jak przetrwają tę stratę.

Rodzice nigdy nie przestają myśleć o swoim dziecku ani za nim tęsknić. Żal zmienia się jednak wraz z upływem czasu. Rodzice twierdzą, że intensywne, głębokie poczucie straty w pierwszych dniach żałoby z czasem ustępuje miejsca emocjom, które są łatwiejsze do opanowania. Jednak żałoba każdej osoby jest inna 

i nie przebiega w możliwy do przewidzenia sposób. W jednym dniu może się wydawać, że jest lepiej, a następnego dnia nawet najprostsze zadania mogą być zbyt trudne do wykonania. Innym razem członkowie rodziny są zaskoczeni, a nawet mogą czuć się nieco winni, gdy znów są w stanie się śmiać. Takie uczucia i reakcje są normalne.

Dowiedz się, kiedy szukać pomocy

Specjaliści ds. zdrowia psychicznego, w tym psychologowie, doradcy i pracownicy socjalni, mogą być ważnym źródłem pomocy w czasie żałoby. Poszukiwanie pomocy nie oznacza, że osoba w żałobie przeżywa ją w niewłaściwy sposób.

W przypadku niektórych rodzin specjalista ds. zdrowia psychicznego może po prostu zapewnić im dodatkowe wsparcie. Pogrążeni w żałobie rodzice i rodzeństwo często martwią się, że przyjaciele i członkowie rodziny w końcu zmęczą się słuchaniem o ich smutku i żalu. Z doradcą mogą swobodnie dzielić się swoimi doświadczeniami bez takich obaw. Specjalista ds. zdrowia psychicznego może zaoferować bezpieczne miejsce, w którym można porozmawiać o uczuciach. Może również zapewnić zasoby, które pomogą rodzicom i rodzeństwu skuteczniej radzić sobie z zaistniałą sytuacją. 

Czasami u członków rodziny mogą wystąpić objawy zaburzeń psychicznych, takie jak niepokój, depresja lub zespół stresu pourazowego (ang. post-traumatic stress disorder, PTSD). Myśli i odczucia, które należy omówić ze specjalistą ds. zdrowia psychicznego, obejmują:

• myśli o dołączeniu do dziecka w chwili śmierci;
• myśli o skrzywdzeniu siebie lub kogoś innego;
• poczucie braku wartości;
• spowolnione ruchy lub skrajne zmęczenie;
• słyszenie lub widzenie rzeczy, których inni ludzie nie słyszą ani nie widzą;
• silny niepokój lub lęk;
• problemy ze snem, koszmary senne;
• problemy z wykonywaniem codziennych czynności;
• niedowierzanie w śmierć;
• unikanie wspomnień o dziecku;
• niechęć;
• myślenie, że od czasu straty dziecka życie nie ma celu ani sensu;
• poczucie oderwania od rzeczywistości;
• nagłe, niepokojące wspomnienia, które sprawiają wrażenie, jakby były przeżywane na nowo.