Przejdź do głównej zawartości

Witamy

Together to nowa platforma informacyjna dla wszystkich osób zmagających się z nowotworami wieku dziecięcego – pacjentów, ich rodziców i pozostałych członków rodziny oraz bliskich.

Dowiedz się więcej

Neuropatia obwodowa po chemioterapii

Neuropatia obwodowa w przebiegu chemioterapii jest rodzajem uszkodzenia nerwów, do którego czasami dochodzi w ramach działania niepożądanego chemioterapii. Objawy obejmują ból, odrętwienie lub mrowienie odczuwane w rękach lub stopach. W miarę pogłębiania się uszkodzenia nerwów mięśnie w stopach lub rękach mogą ulec osłabieniu. Może to spowodować zmianę chodu u dziecka z powodu trudności z podniesieniem przedniej części stopy, co jest określane jako zjawisko „opadania stopy przy porażeniu nerwu strzałkowego”. Neuropatia obwodowa zwykle zaczyna ustępować po zakończeniu chemioterapii, gdy nerwy mają szansę się zregenerować. Niemniej jednak objawy mogą nie ustąpić całkowicie, a w późniejszym czasie mogą się również pojawić nowe objawy, co nazywamy opóźnionymi skutkami terapii.

Są dostępne sposoby radzenia sobie z neuropatią obwodową. Lekarz może przepisać lek przeciwbólowy. Pomocne mogą być również fizjoterapia i terapia zajęciowa, dzięki którym pacjent uczy się funkcjonowania z ograniczeniami fizycznymi, które wynikają z bólu, utraty czucia i osłabienia mięśni.

Objawy neuropatii obwodowej

Konkretne objawy neuropatii obwodowej zależą od rodzaju i rozległości uszkodzenia nerwów. Objawy mogą obejmować:

Objawy czuciowe

  • Odrętwienie (brak czucia), mrowienie lub pieczenie odczuwane zazwyczaj w rękach lub stopach
  • Ból w jamie ustnej lub szczęce
  • Wrażliwość na dotyk lub temperaturę
  • Ostry i nagły ból (ból przeszywający)

Objawy motoryczne

  • Utrata równowagi lub koordynacji
  • Zmiana chodu (sposobu chodzenia), skutkująca potykaniem się lub upadkami
  • Słabe odruchy
  • Osłabienie mięśni i utrata masy mięśniowej (przez co nogi wyglądają na szczuplejsze), w szczególności w obrębie rąk i nóg
  • Skurcze mięśni
  • Problemy w wykonywaniem ruchów precyzyjnych, takich jak pisanie, zawiązywanie sznurówek w butach czy zapinanie guzików

Objawy ze strony układu autonomicznego

  • Zaparcia lub problemy z oddawaniem moczu
  • Mniejsze wydzielanie potu
  • Zmiany ciśnienia krwi

Problemy zwykle zaczynają się w nerwach położonych obwodowo, czyli najdalej od rdzenia kręgowego. To właśnie dlatego objawy dotyczą w największym stopniu rąk i nóg. Również dlatego osłabienie mięśni zwykle pojawia się najpierw w nogach, a dopiero potem w rękach.

Przyczyny neuropatii obwodowej

Nerwy obwodowe przenoszą sygnały z mózgu do różnych części ciała i w odwrotnym kierunku. Sygnały te pełnią różne funkcje i mogą dotyczyć układu motorycznego (ruch), sensorycznego (odczuwanie bólu, wrażenia dotykowe) lub autonomicznego (regulacja ciśnienia krwi, temperatury ciała).

Leki cytostatyczne mogą powodować uszkodzenie tych nerwów. Największe ryzyko występuje przy stosowaniu w leczeniu nowotworów wieku dziecięcego następujących leków:

Wyższe dawki leku i terapia wielolekowa mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia neuropatii. Szczególnie narażone na to działanie niepożądane są małe dzieci, których układ nerwowy wciąż się rozwija. Radioterapia i niektóre problemy zdrowotne, takie jak cukrzyca, również mogą powodować uszkodzenie nerwów, co zwiększa ryzyko wystąpienia neuropatii obwodowej w przebiegu chemioterapii.

Ocena neuropatii obwodowej

Na ogół w ocenie neuropatii obwodowej uwzględnia się:

  • Rodzaje objawów (czuciowe, motoryczne, ze strony układu autonomicznego lub kombinacja tych objawów)
  • Nasilenie objawów (ból oraz stopień, w jakim objawy wpływają na codzienne życie)
  • Zmiany objawów na przestrzeni czasu (nasilanie się objawów lub stabilizacja)

Pacjenci z objawami neuropatii obwodowej mogą zostać skierowani do neurologa w celu wykonania dodatkowych badań przesiewowych. W badaniu neurologicznym sprawdza się odruchy, czucie i przewodzenie sygnałów nerwowych. Na podstawie uzyskanych informacji lekarz może przy użyciu skali ocenić stopień uszkodzenia nerwów, co pozwala stwierdzić, na ile poważny jest stan pacjenta.

Badanie może również przeprowadzić fizjoterapeuta w celu sprawdzenia:

  • Siły mięśniowej
  • Zakresu ruchomości stawów
  • Sposobu ułożenia stóp i stawów skokowych w pozycji siedzącej i stojącej
  • Równowagi
  • Sposobu chodzenia bez butów i ułożenia stóp w chodzie
  • Zdolności czucia dotyku i wibracji
  • Odruchów

Decyzje dotyczące dalszego postępowania podejmuje się w oparciu o informacje zebrane od pacjenta, jego rodziny i specjalistów medycznych.

Profilaktyka i leczenie neuropatii obwodowej w przebiegu chemioterapii

Lekarze planują chemioterapię i leczenie wspomagające w taki sposób, aby możliwie jak najbardziej ograniczyć ryzyko uszkodzenia nerwów i jednocześnie skutecznie leczyć chorobę nowotworową. Badacze prowadzą badania nad lekami i interwencjami medycznymi, które mogą pomóc w ochronie nerwów przed szkodliwym działaniem chemioterapii. W miarę możliwości lekarze starają się stosować jak najniższą dawkę leku, uwzględniać w planie leczenia przerwy na regenerację oraz unikać stosowania terapii skojarzonych, które zwiększają ryzyko neuropatii.

Aktualnie stosowane leczenie neuropatii obwodowej jest ukierunkowane na łagodzenie objawów. Strategie mogą obejmować:

  • Przeciwdziałanie bólowi – wypróbowywanie różnych rodzajów leków łagodzących bóle pochodzenia nerwowego, w tym antydepresantów, leków przeciwdrgawkowych, takich jak gabapentyna, oraz środków przeciwbólowych, w tym leków z grupy opioidów lub lidokainy.
  • Rehabilitację – stosowanie fizjoterapii i terapii zajęciowa obejmujących zabiegi i inne formy udzielania pomocy pacjentom. Do zabiegów i form pomocy zaliczają się:
    • Ćwiczenia poprawiające siłę mięśniową, zakres ruchu oraz równowagę.
    • Stosowanie przyrządów pomocniczych ułatwiających chodzenie, takich jak chodzik, kule lub laska.
    • Stosowanie ortez, takich jak wkładki ortopedyczne i stabilizatory stawu skokowego, które umożliwiają ułożenie stawu w odpowiedniej pozycji i poprawiają jego czynność.
    • Stosowanie przyrządów pomocniczych ułatwiających wykonywanie codziennych aktywności, na przykład narzędzi pomocnych przy pisaniu, zapinaniu guzików lub myciu zębów.
    • Łagodna stymulacja elektryczna w celu pobudzenia osłabionych mięśni (wymaga uzyskania zgody lekarza, ponieważ ten rodzaj zabiegu może nie być odpowiedni dla pacjentów w trakcie leczenia onkologicznego).
    • Ćwiczenia wykonywane w domu oraz materiały edukacyjne dla rodzin.
  • Terapie uzupełniające – pacjenci mogą odnosić korzyści z terapii angażujących umysł i ciało, takich jak masaże, akupunktura, biofeedback i techniki relaksacji. Przed wypróbowaniem jakiejkolwiek nowej terapii rodziny powinny zasięgnąć opinii członka zespołu opiekującego się pacjentem w celu upewnienia się, że jest ona bezpieczna.
  • Modyfikację schematu chemioterapii – w przypadku ciężkiej postaci neuropatii obwodowej zespół opiekujący się pacjentem może zalecić wprowadzenie zmian w schemacie chemioterapii w celu ograniczenia szkodliwego działania leku. Takie decyzje muszą być podejmowane w oparciu o analizę stosunku korzyści do ryzyka związanego z ogólnym stanem zdrowia pacjenta.

Długotrwałe skutki neuropatii obwodowej w przebiegu chemioterapii

Osłabienie mięśni, zmiana chodu i nieodpowiednie ustawienie stawu mogą prowadzić do długotrwałych problemów zdrowotnych u pacjentów wyleczonych z nowotworów wieku dziecięcego. Gdy stawy i mięśnie nie pracują prawidłowo, kolana, biodra i kręgosłup mogą po pewnym czasie ulec uszkodzeniu. Powoduje to dolegliwości bólowe oraz ograniczenie ruchomości, co może zwiększać ryzyko upadków. Ból i ograniczona sprawność mogą wpływać na życie zawodowe i rodzinne. Neuropatia obwodowa często skutkuje ograniczeniem aktywności fizycznej, co przyczynia się do innych problemów zdrowotnych.

Kontrolowanie neuropatii obwodowej oraz regularne monitorowanie objawów są ważne w kontekście ogólnego zdrowia oraz jakości życia po wyleczeniu z nowotworu wieku dziecięcego.

Wskazówki dla rodzin

  • Noś obuwie, które zapewnia odpowiednie podparcie, ale nie jest za ciasne. Wybieraj obuwie z gumowymi podeszwami oraz unikaj obuwia, w którym można się poślizgnąć i upaść.
  • Stosuj zalecane przez personel medyczny ortezy w sposób zgodny z otrzymanymi wytycznymi. Szyny i inne akcesoria ortopedyczne mogą poprawiać sprawność i ruchomość, ułatwiając dziecku utrzymywanie aktywności fizycznej, sprzyjając samodzielności oraz zapobiegając upadkom. Na początku dziecko może podchodzić niechętnie do takiego przyrządu, ale rozwiązanie to zwiększa możliwości normalnego poruszania się i zabawy. Regularnie sprawdzaj dopasowanie, aby nie dopuścić do tworzenia się obtarć lub pęcherzy.
  • Chroń ręce i nogi przed urazami. Utrata czucia może sprzyjać skaleczeniom i oparzeniom podczas wykonywania codziennych czynności. Należy regularnie sprawdzać stan skóry pod kątem pęcherzy, zadrapań i ran. Nie zaleca się chodzenia boso.
  • Sprawdzaj temperaturę wody przed myciem rąk lub kąpielą. Utrata czucia może zwiększać ryzyko oparzenia się w wodzie, która jest za gorąca.
  • Obserwuj, jak organizm reaguje na upał. U niektórych pacjentów więcej objawów może występować przy ciepłej pogodzie lub mogą oni wydzielać za małą ilość potu.
  • Zachowaj ostrożność, przebywając w słabo oświetlonych miejscach i chodząc po nierównym terenie (np. po trawie, drodze żwirowej itp.), aby nie dopuścić do potknięcia i upadku.


Sprawdzono: sierpień 2018 r.