Niektóre terapie przyjmowane w związku z nowotworem wieku dziecięcego mogą przyczyniać się do wystąpienia problemów z płucami i oddychaniem. Można jednak podjąć działania, które pomagają chronić płuca i dbać o ich zdrowie.
Takim działaniem jest unikanie chorób płuc oraz wczesne wykrywanie i leczenie wszelkich problemów z płucami.
Terapie, które mogą prowadzić do uszkodzenia płuc, obejmują chemioterapię przy użyciu niektórych leków, radioterapię oraz zabiegi chirurgiczne. Problem ten może się pojawić także w wyniku powikłań po przeszczepie komórek krwiotwórczych (znanego także jako przeszczep szpiku kostnego lub przeszczep komórek macierzystych). Mogą one powodować uszkodzenie maleńkich pęcherzyków tlenowych oraz naczyń krwionośnych w płucach. Terapie te mogą także przyczyniać się do obrzęku dróg oddechowych oraz zwiększonej produkcji śluzu spowodowanych podrażnieniem lub infekcją.
Zabiegi chirurgiczne w obrębie klatki piersiowej lub płuc. Zabiegi te nie obejmują tworzenia dostępu naczyniowego do żył centralnych.
Narażeni są pacjenci po przeszczepach, u których rozwinęła się choroba „przeszczep przeciwko gospodarzowi”.
Leki z grupy antracyklin mogą powodować uszkodzenia serca i przyczyniać się do problemów z płucami. Ryzyko wzrasta, jeśli pacjenci przyjmowali antracykliny, otrzymując jednocześnie chemio- i radioterapię powodujące problemy z płucami.
Badanie czynności płuc – w tym badanie zdolności dyfuzji gazów w płucach (DLCO) i spirometria – może wykazać problemy z płucami, które nie są widoczne w standardowym badaniu.
Dobrą praktyką jest wykonywanie tych badań co najmniej raz na dwa lata po zakończeniu leczenia przeciwnowotworowego, aby sprawdzić, czy rozwijają się jakiekolwiek problemy z płucami. Na podstawie wyników lekarz zdecyduje, czy potrzebne są dalsze badania.
Więcej informacji w dokumencie Children’s Oncology Group pt.: Pulmonary Health after Cancer Treatment.
—
Sprawdzono: maj 2020 r.