Znieczulenie

Celem znieczulenia jest zapewnienie pacjentowi bezpieczeństwa i komfortu przed badaniami i procedurami medycznymi, podczas ich trwania oraz po ich zakończeniu.

Lekarz specjalizujący się w podawaniu znieczulenia i monitorowaniu pacjentów jest nazywany anestezjologiem. Członków personelu pielęgniarskiego ze specjalistycznym przeszkoleniem w dziedzinie anestezjologii określa się jako specjalistów pielęgniarstwa anestezjologicznego.

Rodzaje znieczulenia

Wyróżnia się 3 główne rodzaje znieczulenia: ogólne, regionalne i miejscowe.

• Znieczulenie ogólne powoduje całkowitą utratę świadomości. Stan ten jest często opisywany jako „głęboki sen”. Jednak w odróżnieniu od zwykłego snu dziecko nie odczuwa wrażeń, takich jak ból. Lek może być podawany dziecku drogą wziewną przez maskę lub rurkę oddechową. Inną drogą podania leku jest wstrzyknięcie do żyły (podanie dożylne).
• Znieczulenie regionalne zapobiega odczuwaniu bólu lub powoduje utratę czucia w większym obszarze ciała przez przerwanie przewodnictwa grupy nerwów. W ramach znieczulenia regionalnego leki podaje się we wstrzyknięciu lub przez cewnik (niewielką rurkę). Miejsce podania leku znajduje się w pobliżu nerwów, które odpowiadają za czucie tylko w tym obszarze ciała. Do przykładów znieczulenia regionalnego zaliczają się:
  • Zablokowanie odczuwania bólu w nodze.
  • Znieczulenie zewnątrzoponowe (podpajęczynówkowe) Ten rodzaj znieczulenia zapobiega odczuwaniu bólu w danym obszarze ciała, na przykład w nogach.
• Znieczulenie miejscowe powoduje odrętwienie i zapobiega odczuwaniu bólu w małym, konkretnym obszarze ciała. Lek może być podawany dziecku w postaci zastrzyku lub maści bądź aerozolu nakładanych na skórę. Przykładem znieczulenia miejscowego jest znieczulenie skóry przed opatrzeniem rany.

Dobór leku stosowanego do znieczulania zależy od kilku czynników:

• Rodzaju procedury
• Czasu trwania procedury
• Wieku i rozmiarów ciała dziecka
• Stanu zdrowia i innych potrzeb medycznych
• Wywiadu anestezjologicznego
• Alergii lub reakcji na określone leki

Przygotowanie do znieczulenia ogólnego

Przed podaniem dziecku znieczulenia ogólnego zespół opiekujący się pacjentem:

• Spotyka się z pacjentem i jego rodziną (wizyta przedoperacyjna)
• Zbiera pełen wywiad lekarski i przeprowadza badanie fizykalne
• Upewnia się, że jest dostępny sprzęt odpowiedni do danego rodzaju procedury

Porozmawiaj z zespołem anestezjologicznym dziecka na temat planu oraz spodziewanego przebiegu znieczulenia. Z zespołem medycznym może także współpracować dziecięcy psychoonkolog kliniczny, który pomaga w przygotowaniu dziecka do znieczulenia. Aby usprawnić przebieg wszystkich procedur, należy koniecznie przestrzegać instrukcji otrzymanych od zespołu opiekującego się pacjentem.

Zalecenie pozostawania na czczo (NPO)

Zwykle przez pewien czas przed podaniem znieczulenia ogólnego pacjentów obowiązuje zakaz jedzenia i picia. Mówi się wtedy, że pacjent wymaga pozostawania na czczo, czyli obowiązuje go zalecenie „NPO”. NPO jest skrótem od sformułowania w łacinie, które oznacza „nic doustnie”.

Obecność treści w żołądku podczas znieczulenia wiąże się z ryzykiem przedostania się fragmentu pokarmu lub płynu do płuc. Nawet żucie gumy lub ssanie cukierka może stanowić zagrożenie i stać się przyczyną opóźnienia procedury medycznej.

Porozmawiaj z zespołem opiekującym się pacjentem na temat innych leków przyjmowanych przez dziecko. Zespół opiekujący się pacjentem może zasugerować wprowadzenie zmian w podawaniu leków przed znieczuleniem lub po jego podaniu.

Zawsze postępuj zgodnie z instrukcjami zespołu opiekującego się pacjentem. Ma to istotne znaczenie dla bezpieczeństwa pacjentów.

Potencjalne zagrożenia związane ze znieczuleniem

Zagrożenia związane ze znieczuleniem zależą od rodzaju znieczulenia i procedury medycznej.

Zwykle mogą się pojawić nieznaczne działania niepożądane znieczulenia, które ustępują samoistnie.

Po znieczuleniu ogólnym dziecko może:

• Odczuwać senność.
• Mieć ból głowy.
• Mieć roztrój żołądka lub wymiotować.
• Odczuwać zimno lub mieć dreszcze.
• Mieć trudności z formułowaniem myśli.
• Cierpieć na zaburzenia koordynacji lub równowagi.

Mogą wystąpić inne, cięższe powikłania. Określone leki mogą wywoływać u niektórych pacjentów problemy kardiologiczne oraz związane z ciśnieniem krwi i oddechem. U osób z rzadką mutacją genu może wystąpić ciężka reakcja zwana hipertermią złośliwą.

Pacjenci z ciężkimi problemami zdrowotnymi są bardziej narażeni na powikłania związane ze znieczuleniem ogólnym. Zespół anestezjologiczny uważnie monitoruje pacjenta przed podaniem znieczulenia, podczas pozostawania pod jego wpływem oraz w okresie, gdy jego efekty ustępują.

Znieczulenie jest bezpieczne dla większości pacjentów. Niemniej jednak w przypadku dzieci personel medyczny stara się ograniczyć stosowanie znieczulenia ogólnego. Jest to uzasadnione faktem, że nadmierne stosowanie znieczulenia ogólnego może wpływać na rozwój mózgu, zwłaszcza u dzieci w wieku poniżej 3 lat.

Porozmawiaj z zespołem opiekującym się pacjentem na temat możliwości związanych ze znieczuleniem. Mogą istnieć inne sposoby ułatwiające dziecku pozostawanie w bezruchu i łagodzenie niepokoju podczas niektórych procedur medycznych, takich jak badanie obrazowe.

Pytania do zespołu opiekującego się pacjentem

• Jaki rodzaj znieczulenia zostanie zastosowany u mojego dziecka?
• W jaki sposób zostanie podany lek znieczulający?
• Jakie są zagrożenia związane ze znieczuleniem?
• Jak długo moje dziecko powinno się wstrzymać od jedzenia lub picia przed procedurą medyczną?
• Czy przed podaniem znieczulenia wymagane są jakieś zmiany w zakresie leków przyjmowanych przez moje dziecko?
• O której powinniśmy stawić się w ośrodku?
• Czy mogę towarzyszyć dziecku podczas procedury medycznej?
• Jak długo moje dziecko będzie się znajdować pod wpływem znieczulenia ogólnego? Czy będzie wymagane wspomaganie oddechu?
• Jak długo moje dziecko będzie przebywać w sali wybudzeń po podaniu znieczulenia ogólnego?
• Po jakim czasie ustąpią efekty znieczulenia?